Een bredere kijk op gezondheid, die meer oplevert

Mensen zijn niet hun aandoening. Toch focussen we daar in de zorg doorgaans wel op. Alle aandacht gaat uit naar hun klachten en gezondheidsproblemen, en hoe we die kunnen oplossen. Positieve Gezondheid kiest een andere invalshoek. Het accent ligt niet op ziekte. Maar op mensen zelf, op hun veerkracht en op wat hun leven betekenisvol maakt.

Ervaar het ook zelf! Breng je positieve gezondheid in kaart

Wat is positieve gezondheid?

Positieve Gezondheid is de uitwerking in 6 dimensies van de bredere kijk op gezondheid. Met die bredere benadering draag je bij aan het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale uitdagingen in het leven om te gaan. Én om zo veel mogelijk eigen regie te voeren.

Hoe werkt het?

  1. Mensen die de vragenlijst invullen, kunnen met het spinnenweb in kaart brengen hoe zij zelf hun gezondheid ervaren. Voel je je bijvoorbeeld tevreden, gelukkig of juist eenzaam? Lukt het je om de dagelijkse dingen te doen, zoals het huishouden? Beleef je nog plezier aan hobby’s of bezigheden?
  2. Zorg-/hulpverleners en patiënten kunnen met die uitkomsten een heel ander gesprek voeren. Wat is voor jou echt belangrijk? Wat zou jij willen veranderen?
  3. Samen bedenken ze vervolgens wie (of wat) in de omgeving kan helpen om de situatie te verbeteren. De verschillende mogelijkheden maken de zorg-/hulpverleners voor de patiënt zichtbaar en vindbaar.

Waar komen we positieve gezondheid tegen?

Op talrijke plekken krijgt Positieve Gezondheid invulling. Bijvoorbeeld binnen:

  • Spreekuren
  • Beroepsprofielen
  • Behandelplannen
  • Keukentafelgesprekken
  • Beleidsplannen
  • Persoonsgerichte zorg
  • Behandelingen
  • Ouderenzorg
  • Jeugdhulpverlening
  • Wijkplannen
  • Intakegesprekken
  • Human resources
  • Preventieplannen
  • Wijkteams
  • Onderwijs
  • Gemeente
  • Woningcoöperatie
  • GGD
  • Regio en Wijkgerichte samenwerkingsverbanden

Hoe het denken kantelde

Toen voormalig huisarts en onderzoeker Machteld Huber zelf met ziekte werd geconfronteerd, merkte zij dat zij grote invloed had op haar eigen herstel. Dat bracht haar er in 2011 toe om het concept gezondheid nader te onderzoeken. Er waren toen al langer geluiden dat de definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) uit 1948 te statisch en ambitieus zou zijn voor deze tijd.

Waarom was dat nodig?

De WHO stelt dat gezondheid een toestand van compleet welbevinden is, lichamelijk psychisch en sociaal. Maar eigenlijk zou dat betekenen dat vrijwel niemand gezond is. Zelfs als je geen ziekte hebt, doen zich gebeurtenissen voor in het leven waardoor het tijdelijk niet goed gaat. Zoals een echtscheiding of het overlijden van een dierbare. Daar komt bij dat de definitie weinig recht doet aan mensen met een chronische ziekte. Het impliciete appel is dat je mensen moet blijven doorbehandelen, net zo lang tot ze een toestand van compleet welbevinden hebben bereikt. Dat kan niet de bedoeling zijn.